In Lissabon ontmoette ik Pera. Zo heette ze niet echt, maar zo had ze zichzelf genoemd. Pera was een knappe Braziliaanse. We liepen langs de Taag en ik vroeg wat Pera betekent. Ze zei: het betekent Peer. Ik wilde weten waarom ze zich zo had genoemd en op het moment dat ik de vraag stelde wist ik het antwoord. Ze gooide haar jas open en ze liet me haar figuur zien. Inderdaad een peer. Ik voelde drie emoties tegelijkertijd. Dat kan een mens blijkbaar. Ik werd een beetje geil van het gemak waarmee ze zich liet zien, zonder gêne. Tegelijkertijd twijfelde ik of ik met zulke grote billen in een bed wilde liggen. Voor die gedachte voelde ik me dan weer schuldig.
‘We don’t have that education in Brasil’
We gingen nog eens wat drinken, een weekje later. Tijdens het drankje en het eten pakte ze regelmatig haar mobiel om iets te vertalen. ‘We don’t have that education in Brasil.’ Aan het einde van de date, we hielden elkaar vast en gaven elkaar een kus zei ze toch vrij verrassend: ‘Don’t worry too much.’ Waar kwam dat ineens vandaag? Ik voelde me betrapt en gezien. Ik zei: ‘Yes. I should be more in the here and now.’ Het was een fijn moment. Ineens had ik toch best zin om te neuken. Het fijne moment duurde wel wat kort. Ze keek me aan met een frons. ‘What?’ Direct wist ik dat ze de uitdrukking niet kende. ‘Being in the here and now.’ Ik draaide met mijn ogen. Het gebeurde. Ik had de draai met mijn ogen gemaakt voor ik het kon tegen houden. Natuurlijk vroeg ik me later af hoe ik een draai met mijn ogen in een volgend voorkomend geval wel op tijd kon stoppen. Maar serieus, ik draai eigenlijk nog steeds: hoe kon iemand die uitdrukking nou niet kennen?
Ze begon driftig dingen te tikken.
Boos zei ze ‘you have to be more patience’. We namen zo goed en kwaad als het ging afscheid met een glimlach. Na deze date hebben we nog geprobeerd om een date te plannen maar da’s niet gelukt. We appten nog en ik vroeg of ze nog boos was. Het gesprek werd vrij onmogelijk omdat ze zei dat ze helemaal niet boos was. Waar ik het over had, vroeg ze. Wat moet je dan zeggen? Ze was woest daar die avond. Rommelig ronden we af, ze begon driftige dingen te typen, ging van de weeromstuit elke zin in het Portugees tikken, ik moest dus elke zin vertalen, ze wilde nog even kwijt dat ze me dramatisch vond, ik had ook zin om te schelden maar het lukte me om me in te houden. Ik wens je alle goeds en tien minuten later wenste ze mij dat ook. Klaar. Volgende date.
Twee dagen later, ik lag al in bed, ik zag het schermpje van mijn mobiel oplichten. Ik stapte mijn bed uit en las een bericht van haar. ‘Olá, tudo bem?’ (hallo, hoe gaat het?)
Ik heb lang naar mijn scherm gekeken. Hoe werkte dit in het hoofd van deze vrouw?
Hoe vergaat het jou met daten? Lees al mijn verhalen, alle 136 min of meer geslaagde pogingen tot vriendschap en verkering, waaronder mijn bizarre First Dates ervaring.😀 En we hebben het ook even over eenzaamheid…
No comment yet, add your voice below!