Wil je deze vijf boekentips liever als podcast luisteren terwijl je door een bos wandelt over een strand of in een hangmat ligt? Hier luister je deze vijf tips.
Lig je al in je hangmat? Of zal dit weldra gebeuren? En ben je geïnteresseerd in psychologie, filosofie en een heerlijk rauw stukje proza? Maak je je regelmatig toch te veel zorgen, zit je dan weer op jezelf te fitten: blijf in hier en nu! Dan heb ik vijf boekentips voor je. Voor deze vakantie.
Enn… de titel is ironie, hè? Want in het eerste boek, dat van Russ Harris lees je juist dat dat het probleem is: we willen ons steeds góed en gelukkig voelen. Dat is juist het probleem…
Happiness Trap van Russ Harris
Je hebt een plan en tegelijkertijd ben je er als de dood voor. Je ziet een aantrekkelijk mensenkind staan in ’t café, je wil er heen, je doet het niet. Er valt iets tegen en je belandt in een piekergolf: de gedachten buitelen over elkaar om na een kwartier de conclusie te trekken: mij lukt niets, anderen zijn wel succesvol, ik ben een loser, ik kan beter helemaal stoppen. Wat is alles toch zinloos! Terwijl ik zulke prima dromen heb. En de wereld wordt er ook nog een beetje beter van! Verdorie!
Als je dat kent: stop met positief denken en met affirmaties. Je hoeft niet in de spiegel te schreeuwen dat je heus wél leuk bent. Wel heel handig als je stopt met zomaar in die gedachten te geloven. En een gevoel kun je gewoon voelen. Wel eens overwogen? Voor mij is het nog steeds nieuw. Dat je dus niet bij somberheid meteen boos wordt of er meteen van in paniek raakt. Want dan ben je plots én somber én in paniek.
Dat leerde ik door de Happiness Trap van Russ Harris. Je bent niet je gedachten en een gevoel is maar een gevoel. En ondertussen kun je je met al die ingewikkelde gevoelens en gedachten steeds afvragen: wat vind ik nu echt belangrijk in dit leven? Waar sta ik voor in het licht van deze suboptimale kutsituatie? En wat ga ik dan dus doen? Dit klinkt enorm kort door de bocht, maar als je een beetje wil leren ontspannen in al die ingewikkeldheid: The Happiness Trap is mijn absolute nummer 1 aanrader.
Het absoluut meest verfrissende van het boek:
je bent een totaal normaal functionerend mens als je piekert, als je paniek en onzekerheid ervaart. Dat is één van de redenen waarom ik stukjes schrijf over het ongemakkelijke feest dat leven heet. We zijn één in dit gemodder, geworstel en iedereen doet maar wat.
Door net te eerlijk te vertellen over mijn eigen geklooi hoop ik dat anderen snappen: oh, ik ben niet alleen. Nee, klopt: je bent niet alleen.
Ik kom hier nog op terug. – Rob van Essen.
Libris Literatuurprijs 2024. Fantastisch boek. Jij en ik weten: we kunnen niet tijdreizen. Kan niet. Onmogelijk. Je kunt niet terug naar de zomer van 1988 of naar een ruzie die gierend uit de bocht vloog in 2001. Ik kan niet terug naar de date met Suleyka uit de zomer van 2014. En de date met Pascalle dat had ik ook wel anders willen doen, dan had ik voor de date al gezegd: is dit een date of is dit geen date? Ff duidelijk nu.
We kunnen niet tijdreizen en in het boek Ik kom hier nog op terug gebeurt het toch en het toffe is, de schrijver maakt dat toch raar geloofwaardig. Supervet.
En als jij het einde kan duiden voor mij, stuur me een mail. Ik moet het nog eens lezen, dat einde. Ik begrijp het net niet helemaal.
136 min of meer geslaagde pogingen tot vriendschap en verkering.
Dit is mijn gratis e-bundeltje en je kunt het hier downloaden. We moeten het even over eenzaamheid hebben. Want je bent dus een totaal normaal functionerend mens als je je soms alleen voelt.
Wat gebeurde er in de supermarkt? Waarom werd ik staande gehouden door de beveiliging? Hoe verging mij het opzetten van een groepje
om wat vaker in Amsterdam spontaan een biertje te kunnen doen? Er zouden 20 mensen komen, kwam Elize ook? En hoe ging die speeddate waar ik met lange tanden heen ging? Ik wilde voorkomen dat ik weer een kerst alleen zou zitten, dus zat ik in juli te speeddaten. Vond ik een date?
Je leest vijf van de 136 min of meer geslaagde pogingen tot vriendschap en verkering in de e-bundel.
De Geschiedenis van mijn kaalheid – Arnon Grunberg.
Wat is er toch zo heerlijk aan de boeken van Arnon Grunberg? Ik denk dat ik nogal aanga op de treurige ijdelheid van ons mensen, onze dappere maar ook hopeloze pogingen er iets van te maken. De Geschiedenis Van Mijn Kaalheid is uitermate grappig, zo absurd als alleen Grunberg het kan en gewoon zo ontzettend fijn raar. Met een verrassend plot. Perfect voor op je strandbedje. Het mensbeeld van Grunberg is denk ik dat we met z’n allen gewoon knettergek zijn en ik vind dat wel een verfrissend mensbeeld.
Een korte quote waar ik een dag blij van kan zijn:
‘Op de dag dat hij voor de tweede keer trouwde, walste papa met Eleonore en fluisterde in mijn oor: ‘De beste huwelijken zijn verstandshuwelijken. Passie is iets voor hysterische vrouwen.’
Dat soort zinnen en stukken en dan heel vaak.
4000 Weeks van Oliver Burkeman.
Ken je dat gevoel? Dat je aan ‘t einde van de dag voelt, fock it, wat heb ik nu eenmaal gedaan? Dat je zes projecten tegelijkertijd aan het doen bent in een ochtend? Om maar alles af te krijgen? Ken je dat gevoel dat je steeds niet toekomt aan alles wat je ECHT belangrijk vindt? Of dat je voortdurend ontevredenheid voelt over je leven nú. Het voelt steeds zo… onvolkomen…
Dan is dit voor jou: 4000 weken, time management voor stervelingen van Oliver Burkeman. De basisgedachte van het boek is: we hebben extreem, idioot weinig tijd en offers zul je hoe dan ook moeten brengen.
Het boek begint goed: Alle timemanagement goeroes beloven een systeem zodat je ooit op het punt komt dat je ALLES onder controle hebt, zodat je ultieme rust hebt en helemaal de tijd in je handen hebt.
DAT MOMENT KOMT NOOIT.
Ik vond het meteen herkenbaar. Het is waar. Je ploetert en je denkt steeds: maar ooit, ooit komt alles goed, dan is daar het ultieme geluk.
Burkeman gaat verder op dit thema door door de lezer voor te houden dat we heel vaak onze tijd instrumenteel besteden. We zitten nu te zwoegen om het ooit, ooit beter te krijgen. Vond ik ook herkenbaar. Ik had dit boek een jaar geleden al gelezen en ik heb daar stappen in gezet. Ik doe nu veel meer wat ik nu op dit moment fijn en goed vindt. Zoals het schrijven van deze verhalen. Heerlijk. En natuurlijk hoop ik ook dat het zeer snel tot voldoende inkomen leidt, maar nu is het al heel fijn.
Het andere inzicht dat 4000 weeks mij geeft en hier op doorborduurt: hoeveel controle hebben we eigenlijk op de tijd? Dat vind ik zo’n goede vraag omdat je meteen het antwoord voelt: verdomde weinig. Dit is zo relevant omdat het meer waar is dan die idioten op LinkedIn die roepen: je hebt zelf de regie. Bepaal je eigen toekomst. Door dat soort teksten gaan mensen onnodig veel zweten bij een mislukking. Dat dingen mislukken is totaal normaal!
Het boek staat vol met dit soort briljantjes en als je net als ik zo nu en dan een lichte wanhoop voelt of gewoon dat sterke verlangen hebt om iets van betekenis neer te zetten, dan is het te gek. Nog twee vragen die Oliver stelt die ik tof vind:
In welke opzichten moet je nog leren leven met het gegeven dat je bent wie je bent en niet wie je meent te moeten zijn?
Zo’n vraag raakt mij direct in het hart. Ik zweer je.
Het heeft 48 jaar geduurd voor ik heel voorzichtig durfde te kiezen: ik mag echt gewoon schrijver zijn die wil vermaken, raken, ontroeren en verhalen wil vertellen. Zonder dat er ook nog iets coachend mee bedoeld wordt. Gewoon schoonheid. Het is nu juli 2024 en ik hoop van harte dat het me ook echt gaat lukken er voldoende mee te verdienen, als je daarmee wil helpen dan kan dat wordt om te beginnen lid van Club Lekker bezig, dan volgt meer info snel.
Op welke levensgebieden hou je jezelf nog steeds in omdat je wacht tot je het gevoel hebt dat je weet wat je doet?
We doen maar wat. We doen maar wat. Ik herhaal: we doen maar wat. En natuurlijk zijn we ook briljant, absoluut, we zijn briljante leraren, we zijn briljant als bakker, als leidinggevende, als schrijver, als data-analist, maar we doen ondertussen maar wat.
En als je dat dus weet dan kun je dus wat lichter stappen zetten. Voor mij betekent dat het ik wat lichtvoetiger blogs schrijf. Dan ik een beetje meer durf los te laten hoe dat dan tot enorm veel omzet leidt. En wel met veel meer hart in de blogs, omdat we dus allemaal maar wat aanrommelen. You are not alone.
Ik ben Johan en schrijf over 136 min of meer geslaagde pogingen tot vriendschap en verkering.
No comment yet, add your voice below!