Hoe doen singles dat met seks? Ik weet dat er singles zijn die regelen het elke maand voor zichzelf. Of die hebben een FWB. Sommigen zitten vrij ontspannen in hun seksuele energie en ademhalen en flirten is voor hen exact hetzelfde. Maar ik vroeg een tijd geleden in een enquete hoe mensen dat deden met seks en toen waren er meerderen die zeiden: ‘ik heb nu vier jaar geen seks gehad.’ of ‘ik heb ruim twee jaar geen seks gehad.’ Ik las dat en moest overgegeven. Nee, nou, niet echt, maar ik wilde wel dood. Van een brug springen. Ik ben weer begonnen met roken. Ik was een week misselijk. Dat is toch ondragelijk?
Ik heb in mijn jaren als single ook wel eens fases gehad dat het langer dan een maand of vier wat stil was op dat gebied. Langer dan een maand of vijf ook wel. Langer dan een maand of zes? Dan deel ik alleen met mensen die lid zijn van Club Lekker Bezig, maar waar ik heen wil: je wordt er zo onrustig van. Natuurlijk kun je betalen voor seks, maar stel dat je dat niet doet, of nog niet, en je hebt langer dan zeven maanden (verder ga ik niet) geen seks, dan… je wordt er zo onrustig van. Je krijgt er zo hoofdpijn van. Omdat je steeds van pure gekte tegen het plafond dondert met je hoofd.
Ik was in de supermarkt en daar zag ik een vrouw. Hoe beschrijf ik nou het moment dat ik die vrouw zag? Lastig, ik ben schrijver, maar ik vind het lastig. Ik verander dan in een stokstaartje, soms. Vroeger meer dan nu. Een vrouw. Op 11 uur. Bij de voorgebakken aardappelschijfjes. Mijn hartslag gaat om hoog, ik concentreer me op de snoeptomaten, ik bestudeer aandachtig de prijs van de knolselderij, maar ik kan mijn ogen plots niet meer afhouden van dit vrouwtjesmens (met dank aan Giphart voor dit grapje) De benen zijn glad en lang en gebruind. Het haar is lang en glansend. Een zonnetje op haar enkel.
Plots draaide de vrouw zich om en keek me aan en vlug keek ik weg. Waarom? Zo wordt het seksloze nog met een maandje verlengt.
Even later stond ik bij de kassa. Ik rekende af en stopte mijn spullen in de tas. Ik liep met mijn te zware tas naar de uitgang, keek nog eens om en bij de uitgang sprak de jongen met de V op z’n borst mij aan. Hij zei met z’n donkere stem ‘Meneer mag ik even in uw tas kijken?’ Dit was mij nog nooit overkomen, maar met een gerust hart liet ik ‘m alles zien. Hij neusde wat in mijn spullen en zei: ‘Ok, is goed.’ Ik zei opgewekt ‘Ok, geen probleem.’
Ik vroeg ‘m of hij een speciale reden had om mij tegen te houden. Hij zei: ‘Ja, je keek zo onrustig om je heen bij de kassa.’ Ik knikte, bedankte de man en liep de winkel uit.
Terwijl ik mijn fiets van het slot deed schudde ik mijn hoofd. Onrustig? Ik? Ik schoot in de lach en tegelijkertijd schaamde ik me. Ik blijf zo ontzettend hopen dat er een dag komt dat ik Jezus Christus ben. Zo kalm. Rustig. Enorm in balans en dat ik ‘alles verwelkom dat op mijn pad kom.’ En dat ik glimlach naar alles wat net niet helemaal loopt zoals ik zou willen.
Een paar dagen later zag ik de vrouw weer. In de supermarkt! Of nou, toen ik de supermarkt verliet, zag ik haar bij de uitgang, waar ze werd staande gehouden door de jongen met de V op z’n shirt.
Met z’n donkere stem vroeg hij: ‘Mevrouw mag ik even in uw tas kijken?’
Meer lezen?
Ik schrijf over het ongemakkelijke feest dat leven heet. Over 136 min of meer geslaagde pogingen tot vriendschap en verkering. Je krijgt meteen vijf verhalen naast bovenstaande!
No comment yet, add your voice below!